فرمت XCF
فرمت پیشفرض ذخیره سازی تصاویری است که در GIMP ساخته میشن. متاسفانه به طور پیشفرض در Nautilus این فایلها تصاویر بندانگشتی یا همون Thumbnail ندارن. اما چاره کار بسیار راحته. کافیه در آرچی ها با نصب پکیج gnome-xcf-thumbnailer
از AUR این مورد رو برطرف کنیم
در نهایت باید تصاویر بندانگشتی فایلهایی که اصطلاحا fail شدن رو پاک کنیم تا دوباره برای ساختنشون تلاش کنه:
rm -r ~/.cache/thumbnails/fail
از این به بعد فایلهای XCF
هم thumbnail خواهند داشت.
توجه: این مطلب قدیمی است و صرفا جهت آرشیو حفظ شده است. ممکن است امروزه برخی موارد یکسان نباشند.
متوجه شدم که ماوس وایرلس باعث میشه بعد از suspend با حرکت دادن یا کلیک کردن، لپتاپ resume بشه. گشتی زدیم و راه حل یافتیم. باید یک سرویس برای systemd درست کنیم و این موضوع رو غیر فعال کنیم!
/etc/systemd/system/disable-usb-wakeup.service[Unit]
Description=Disable USB wakeup triggers in /proc/acpi/wakeup
[Service]
Type=oneshot
ExecStart=/bin/sh -c "echo XHC > /proc/acpi/wakeup; echo WLAN > /proc/acpi/wakeup"
ExecStop=/bin/sh -c "echo XHC > /proc/acpi/wakeup; echo WLAN > /proc/acpi/wakeup"
RemainAfterExit=yes
[Install]
WantedBy=multi-user.target
حالا سرویس رو فعال میکنیم:
$ sudo systemctl enable --now disable-usb-wakeup.service
در سیستم های مبتنی بر آرچ، مثل مانجارو، pacman مدیر بسته ها است. همون طور که میدونید در هر توزیع لینوکسی وقتی که آپدیت میکنیم بسته ها از اینترنت دانلود میشن و در یک فولدری که معمولا در دایرکتوری var/cache/ قرار داره نگهداری میشن. این کش خیلی خوبه، چون وقتی شما نیاز داشته باشید بسته ای رو که در ورژن جدید دچار اختلال شده downgrade کنید به ورژن قبلی راحت میتونید این کار رو بکنید.
اما به مرور زمان این بسته ها تعدادشون زیاد و زیادتر میشه و چندین گیگابایت فضای شما رو اشغال میکنن. من پیشنهاد میکنم دو نسخه از بسته هایی که الان نصب هستند در کش نگهداری بشن و قدیم تری ها از روی دیسک حذف بشن. یعنی مثلا اگر بسته های مربوط به ورژنهای ۵۵، ۵۴، ۵۳، ۵۲، ۵۱ فایرفاکس در کش وجود داشته باشن ورژن های ۵۵ و ۵۴ بمونن و بقیه پاک بشن.
یکی از وظایف اصلی هسته سیستم عامل، مدیریت دستگاههای ورودی و خروجی سیستم یا به اصطلاح I/O میباشد. برنامههای مختلفی که نیاز به دسترسی به دستگاهها ورودی و خروجی دارند درخواستهای خود را به هسته سیستم عامل ارسال میکنند و هسته سیستم عامل با توجه به تعداد درخواستهایی که برای دستگاههای مختلف وجود دارد، این درخواستها را در صف قرار داده و برای انجام زمانبندی میکند. شیوه زمانبندی این درخواستها تاثیر به سزایی در سرعت و پاسخگویی سیستم دارد. معمولا به دلیل کند بودن بعضی از دستگاههای ذخیرهسازی همانند دیسکهای سخت نسبت به سایر بخشهای اصلی سیستم همچون CPU و RAM، عملیات I/O به عنوان یکی از دلایل اصلی کند بودن سیستم و پاسخگو (Responsive) نبودن برنامهها میباشد.
روشها و الگوریتمهای مختلفی برای زمانبندی I/O وجود دارد. روشهایی که تاکنون در هسته لینوکس برای زمانبندی I/O استفاده میشد شامل CFQ، NOOP و Deadline بود. با ظهور دستگاههای ذخیرهسازی جدید که قادر به انجام صدها و هزاران درخواست I/O در ثانیه میباشند، نیاز به روشهای زمانبندی جدید که قادر به استفاده از این پتانسیل عظیم باشد بیش از پیش حس میشد. یکی از بهبودهایی که از کرنل نسخه 3.13 وارد هسته لینوکس شد multiqueue block layer بود که منجر به افزایش کارایی سیستم در استفاده از دستگاههای ذخیره سازی با کارایی بالا میشود. منتها این مکانیزم به خودی خود بدون وجود الگوریتمهای زمانبندی که از این مکانیزم استفاده کنند فایده چندانی نداشت. ولی سرانجام در کرنل نسخه 4.12 دو زمانبند جدید که از این مکانیزم استفاده میکنند وارد هسته لینوکس شد. این الگوریتمها به ترتیب BFQ و Kyber میباشند. زمانبند BFQ مکانیزمی است که بیشتر برای استفاده در دیسکهای سخت HDD استفاده میشود که منجر به بهبود زمان تاخیر برنامههای تعاملی و بهبود کارایی سیستم میشود. الگوریتم Kyber هم بدلیل پیچیدگی کمتر نسبت به BFQ برای دیسکهای SSD و سریعتر استفاده میشود.
به تازگی کرنل 4.12 وارد مخازن آرچ شد و کاربران آرچ امکان استفاده از این مکانیزمهای جدید رو پیدا کردند. این زمانبندها در حالت عادی فعال نیستند و برای فعال شدن آنها باید کارهای زیر را انجام بدید. توصیه میکنم که اگر سیستم شما از HDD استفاده میکند از BFQ استفاده کنید و برای SSD ترجیحا از Kyber و یا از روشهای فعلی موجود استفاده کنید.
توجه: این مطلب قدیمی است و صرفا جهت آرشیو حفظ شده است. ممکن است امروزه برخی موارد یکسان نباشند.
تاچپد ها میتونن کارها رو بسیار برای ما ساده تر بکنند. در ویندوز، کمپانی ها برای تاچپد ها نرم افزارهای مخصوصی رو در اختیار کاربر می ذارن تا کاربر بتونه با حالت های مختلف حرکات انگشت ها روی تاچ پد کارهای مختلفی رو بکنه.
اما در لینوکس به طور پیش فرض متاسفانه این موضوع بسیار محدوده و حرکات فقط به چند تا حرکت اسکرول با دو انگشت محدود میشه. اما در این مطب قصد دارم چیزی رو معرفی کنم که کارایی تاچپد رو بهمون بر میگردونه و کلی میتونه مفید باشه. البته این مطلب مخصوص کسانی است که از xorg برای رابط گرافیکی دسکتاپ استفاده میکنند و نه wayland
به طور مثال:
توجه: این مطلب قدیمی است و صرفا جهت آرشیو حفظ شده است. ممکن است امروزه برخی موارد یکسان نباشند.
لینوکس از راه های مختلفی گزارش های زیادی در مورد نحوه فعالیت سیستم ثبت میکنه. از پروسه بوت گرفته تا همین الان که دارید این متن رو میخونید. این گزارشات در یک جایی از سیستم ذخیره میشن و بعد از مدت مشخصی حذف میشن.
گاهی این نگه داشته شدن اینهمه لاگ (گزارش) چندان ضرورتی نداره و باعث میشه پروسه بوت کمی دچار تاخیر هم بشه. ما میتونیم از طریقی یکی از این گزارش ها رو که توسط journalctl
تولید میشن محدود کنیم. این طوری هم منابع کمتری از سیستم صرف تولید و نگه داری این گزارش ها میشه و هم موقع بوت چند ثانیه ای صرف جویی میشه.
حاصل سر و کله زدن های من با لینوکس