مدتها بود که یک اسکریپت دم دستی رو برای راحت تر کردن فانکشنهای پکمن استفاده میکردم. که البته ایرادهای فنی و اسکریپتی زیادی داشت. سر انجام با راهنمایی های چند تا دوست خوب توی گروه های آرچ، دستی به سر و روی اسکریپت کشیدم.
هدف این اسکریپت اینه که یک سری عملکردهای رایج و به درد بخور پکمن رو که بعضا دستورات بلندی میشن و نمیشه به یاد سپرد، به دستورات کوتاه تبدیل کنیم.
ویژگی ها و کارهایی که این اسکریپت میکنه:
یک اسکریپت هست به نام wat (Wat dafuq did I do?) که میاد از لاگ پکمن به ما میگه کدوم پکیج ها اخیرا آپگرید شدند. این طوری میشه حدس زد بعد از آپگرید کدوم پکیجها ممکنه اتفاقی افتاده باشه!
طبق صفحه ویکی این اسکریپت، میتونید اون رو یک جا ذخیره کنید و اجراش کنید. و میتونید با AUR پکیج wat-git رو در آرچ نصب کنید.
برای استفاده کافیه دستور wat رو اجرا کنید. میتونید متغیر هم بهش بدید. مثلا:
$ wat
پکیج های آپدیت شده در آخرین بروزرسانی رو میگه.
$ wat 3
پکیج های آپدیت شده از ۳ تا بروزرسانی اخیر رو میگه.
$ wat 7 4
پکیج های آپدیت شده بین هفتمین تا چهارمین بروز رسانی رو میگه.
اگر از سوییچ -i
استفاد کنید، پکیج هایی که install شدند رو هم نشون میده. مثلا:
$ wat -i 3
موارد زیادی ممکنه پیش بیاد که لازم داشته باشیم بفهمیم یک فایل مربوط به چه بسته ای است. مثلا در باز کردن یک برنامه خطایی دریافت میکنیم مبنی بر اینکه مثلا cannot load shared object file libvoikko.so.1. یعنی این فایل رو پیدا نکرده...
برای اینکه بفهمیم فایل مورد نظر متعلق به چه بسته ای است که ما نداریمش، در توزیع های مبتنی بر Arch دو راه داریم. یکی استفاده از pacman و یکی استفاده از pkgfile. البته قبلش باید یک بار دیتابیس فایلها رو داشته باشیم. برای بروز رسانی دیتابیس:
$ sudo pacman -Fy
$ pkgfile libvoikko.so.1
$ pacman -F libvoikko.so.1
اما اگر بخوایم بفهمیم یک فایل مشخصی در یک مسیر، مربوط به کدوم یک از بسته های نصب شده است، از سوییچ -Qo
استفاده میکنیم. مثلا:
$ pacman -Qo /usr/share/dbus-1/services/org.gnome.Nautilus.service
اگر در Arch لازم داشتید یک نسخه قدیمیتر از پکیج مورد نظرتون رو نصب کنید، و فایلش رو در اختیار نداشتید، میتونید توی این آدرس دنبالش بگردید. سپس میتونید با pacman اون رو نصب کنید. به طور مثال:
$ pacman -U https://archive.archlinux.org/packages/path/packagename.pkg.tar.zst
اطلاعات بیشتر رو میتونید در این لینک از ویکی آرچ ببینید. مثلا میتونید پکیج های سیستم رو به یک تاریخ خاصی downgrade کنید و...
در ویکی آرچ مخازن غیر رسمی متعددی نام برده شده اند که کاربران میتونن اونها رو به لیست مخازن pacman اضافه کنند. البته کاملا با مسئولیت خودشون. چون این مخازن توسط تیم توسعه دهنده آرچ و یا توزیع های وابسته به آرچ کنترل و تست نمیشن.
هر مخزنی با توجه به هدف سازنده، حاوی یک سری پکیج ها است. مثلا اینجا نسخه های بتای گنوم رو میتونید به لیست مخازن اضافه کنید. یکی از مخازن، مخزن پکیج های کامپایل شده ی AUR به نام Chaotic-AUR هست. یعنی یک گروهی نشستن پکیج های به درد بخور AUR رو کامپایل میکنن و در این مخزن قرار میدن. البته این کار به صورت خودکار انجام میشه. خیلی هم به روز هست!
خوبی های این کار:
بدی های این کار:
با این حال این موضوع خیلی به درد من خورد و مشکلی باهاش ندارم. برای اینکه بتونید مخزن کامپایل شده بسته های AUR رو به لیست مخازن pacman اضافه کنید، به این سایت مراجعه کنید و طبق راهنما اقدامات لازم رو انجام بدید.
اگر نمیخواید سیستمتون پر از فایلهای locale زبان های مختلف بشه، کافیه خطوط زیر رو به فایل /etc/pacman.conf
اضافه کنید. با این کار فایلهای زبان های غیر انگلیسی از درون بسته extract نخواهند شد
NoExtract = usr/share/help/* !usr/share/help/en* NoExtract = usr/share/locale/* !usr/share/locale/en* !usr/share/locale/locale.alias NoExtract = usr/share/man/* !usr/share/man/man* NoExtract = usr/lib/chromium/locales/*.pak !usr/lib/chromium/locales/en.pak
حتما متوجه قضیه شدید. این کار فقط برای زبان ها نیست. شما میتونید هر چیزی که نمیخواد از درون یک بسته ای موقع آپدیت یا نصب اکسترکت بشه بدین ترتیب به pacman بفهمونید.
حاصل سر و کله زدن های من با لینوکس